Ynskje Penning

Schrijver en Beeldhouwer

blog

De Marinierskapel

De MARINIERSKAPEL gaf afgelopen vrijdag een indrukwekkend concert in de Oosterpoort! Vriendin Riekje en ik hebben ervan genoten!! De vrolijkheid, de intensiteit van al die blazers samen met slagwerk en bas is een opwekkende en enerverende gebeurtenis. Topmusici zijn het!
De kapel was voltallig aanwezig en vulde het hele podium. Het laatste stuk speciaal voor hen en voor het befaamde rietblazers kwintet Calefax gecomponeerd door Johan de Meij sprak me het meest aan: Un Momento Dado. Ik hoop dat ik het kan vinden op internet om er nog eens van te kunnen genieten. Volgend jaar ga ik beslist weer.

Hieronder een foto het koperkwintet in hun mooie uniformen tijdens de boekpresentatie van ‘Overleven’ in de Martinikerk.

Geluidsopnames boekpresentatie ‘Overleven’

Vrijdag 13 september 2019 in de Martinikerk te Groningen.

Niet iedereen kon de boekpresentatie van ‘Overleven’ bijwonen.
Gelukkig heeft de beheerder van de Martinikerk ervoor gezorgd dat er geluidsopnames zijn gemaakt.

Er zitten enkele lege plekken in, doordat de sprekers op de kansel moeten klimmen en er weer van af moeten dalen.
Stoort u zich er niet aan. De opname gaat echt verder!

Geluidsopnames boekpresentatie Overleven

De Boekpresentatie van OVERLEVEN

Op vrijdag 13 september heb ik het eerste exemplaar van het boek Overleven mogen overhandigen aan vice-admiraal Kramer, de hoogste gezaghebber van de Koninklijke Marine. Uit respect en waardering heb ik de trilogie opgedragen aan de Koninklijke Marine en het Korps Mariniers, waar mijn vader in de Tweede Wereldoorlog deel van uitmaakte.

Het was een hele organisatie om alle betrokkenen op dezelfde dag in Groningen in de Martinikerk bij elkaar te krijgen. Maar vrijdag 13 september lukte het. De admiraal kon, het koperkwintet van de Marinierskapel kon en de burgemeester van Den Helder kon. Niemand wilde op vrijdag de 13de trouwen, dus de Martinikerk was ook beschikbaar.
Vind je het geen ongeluksdag? vroeg iemand mij. Nee, de oorlog brak 80 jaar geleden in september 1939 uit met de Duitse inval in Polen. Dat was nog eens een echte ongeluksdag. Ik vond vrijdag de 13de eigenlijk wel passend.

Het werd een geweldig feest met tussen de 300 en 400 genodigden en belangstellenden. De marine was ruim vertegenwoordigd maar ook leden van de koopvaardij en de landmacht waren aanwezig.
‘De oorlog op zee,’ riep iemand van de koopvaardij door de telefoon. ‘Dat is onze geschiedenis!’
Absoluut, het is ook hun geschiedenis en die van de visserij. Alle drie waren gemobiliseerd of hadden vaarplicht. Alle drie hebben ze grote offers gebracht voor onze bevrijding.
De meeste betrokkenen leven niet meer. Ik vind het van groot belang dat hun verborgen geschiedenis eindelijk wordt verteld.

De overhandiging van het eerste exemplaar aan admiraal Kramer.

De Antillen

ANTILLEN, maandag 13 mei 1940

Gouverneur Wouters heeft op 10 mei alle hulp van andere landen bij voorbaat geweigerd en lijdt een groot prestigeverlies als twee Britse oorlogsschepen Curaçao en Aruba aandoen en 800 Britse mariniers detacheren op de eilanden. 

De olietoevoer uit Aruba en Curaçao is voor Groot-Brittannië van vitaal belang. In 1939 voorzien de twee raffinaderijen Frankrijk en Groot-Brittannië in 43% van hun totale olie behoeften en 80% van de kerosine voor de Royal Air Force komt van de eilanden. (In 1942 draait de Amerikaanse invasie in Noord-Afrika voor 100% en de strijd in de Pacific voor 75% op brandstof uit de Antillen.) 

Gouverneur Wouters protesteert heftig. Als compromis zullen de buitenlandse troepen onder het gezag van de gouverneur staan. Aruba wordt van 1940 tot 1942 min of meer een Brits protectoraat en van 1942 tot 1945 een Amerikaans protectoraat.

De olieraffinaderij van de CPIM aan het Schottegat gezien vanaf de Seru Pretu.

Rotterdam, Duitse inval

Stook werkte zich tussen de dansende mensen door en rukte aan de arm van de Koei. ‘Oorlog! Bommen! We moeten ons melden.’
‘Kom d’r bij, vriend. Allemaal vuurwerk ter ere van jouw trouwdag!’ De Koei trok Stook in een dubbele omhelzing de dansvloer op. Stook worstelde zich los. 
De eigenaar van de tent stond te geeuwen naast de bar. Hij keek op zijn horloge en schreeuwde naar de leider van de band: ‘Jongens, ‘t is mooi geweest! Opruimen en wegwezen!’ Geen resultaat. 
Stook zag een radio tussen de flessen staan. ‘Kan dat ding aan?’ De barkeeper grijnsde breed en draaide de volumeknop op topsterkte. Het Wilhelmus schetterde tot ieders verbazing door de ronkende muziek van de band heen. 
‘Wat krijgen we nou? Moet de vlag uit? Is er iemand jarig?’ De barkeeper gebaarde naar de band. ‘Jongens, hou es effe op met die kolereherrie. We hebbe wat gemist.’ De band doofde uit. Het dansen hield op. 
Een strenge stem schetterde plechtig en met grote nadruk door de danszaal: ‘De regering verordonneert elke gemobiliseerde dienstplichtige die niet op zijn basis aanwezig is, zich onmiddellijk te melden in de dichtstbijzijnde kazerne. Herhaal: onmiddellijk melden! Ons vaderland verkeert in grote nood. De vijand is hedenochtend op verschillende plaatsen ons land binnengevallen en heeft onze neutraliteit geschonden. Wij bevinden ons thans in oorlog!’ De stem van de omroeper trilde van verontwaardiging. ‘In Rotterdam zijn watervliegtuigen geland op de Nieuwe Maas. Vliegveld Waalhaven is gebombardeerd. Er zijn hevige gevechten uitgebroken…’
De leden van de band keken elkaar aan. ‘De Nieuwe Maas? Dat is vlakbij!’ 
‘…Onze dijken worden doorgestoken. Ook dit keer zal de waterlinie de vijand tegenhouden. Weest gerust. Wij houden moedig stand.’
De leider van de band riep: ‘Kom op, jongens, inpakken en wegwezen.’
‘…Onze nationale trots de mariniers zetten hun leven in en vechten om het bezit van de bruggen in Rotterdam…’
De leider van de band bekeek de Koei. ‘Zeg, eh gorilla, zouden jullie effe het vaderland willen gaan verdedigen?’
De Koei liet zijn danseres in de steek, stroopte zijn mouwen op, liet zijn biceps rollen en kwam dreigend op hen af. ‘Praatjes? Knokke?’